Powrót do natury i rozwiązań ekologicznych – idea TotalGlass w projektach światowych architektów

Czasami warto zrobić krok w tył i spojrzeć z perspektywy na swoją firmę, na inspiracje i idee, które wyznaczają kolejne cele. Mija kilka lat, odkąd rozpoczęliśmy produkcję pierwszych prototypów systemu TotalGlass. Inspirację czerpaliśmy z natury, wielkich miast – Londynu, Nowego Jorku, jak i małych miasteczek (park w Kudowie Zdroju, patrz artykuł: https://pinus-okna.pl/pl/kulisy-powstania-systemu-totalglass-czyli-wynik-30-lat-doswiadczenia-na-rynku-w-wywiadzie-z-prezesami-firmy-pinus).

Sama idea wielkich przeszkleń, nawiązań do natury i zastosowania naturalnych materiałów nie jest nowa – funkcjonowała w różym stopniu wśród wielkich architektów XX wieku: Le Corbusier, Walter Groupius, Ludwig Mies Van De Rohe, Philip Johnson, czy u Alvara Aalto. Architekci, którzy odcisnęli piętno na współczesnej architekturze.

Le Corbusier: więcej przestrzeni i światła!

Mówiąc o architekturze XX wieku nie sposób nie zacząć od wybitnego Le Corbusier, urodzonego w Szwajcarii. Co ciekawe, Le Corbusier nie ukończył żadnej szkoły architektonicznej. Był samoukiem, który sprytnie wykorzystał wiedzę klasyczną i w następnym etapie samodzielnie ją zinterpretował. Początkowo, podążając za zawodem i wykształceniem ojca, był szkolony na zegarmistrza (miał ku temu predyspozycje! W wieku 15 lat zdobył jedną z głównych nagród sztuki grawerowania). Le Corbusier zrewolucjonizował ówczesne myślenie o architekturze, między innymi wprowadzając 5 filarów/ zasad nowoczesnej architektury.

budynek powinien stać na słupach zwanych pilotis.
wnętrza oparte na otwartym planie, bez zamkniętych pokoi
płaski dach lub ogród na dachu
swobodna elewacja
wielkogabarytowe okna, które powinny dostarczać więcej światła

Słowa kluczowe według uznanego wybitnego architekta to: światło, drzewa, przestrzeń. Natura i ekologia już wtedy pełniły główną rolę w architekturze Le Corbusier.

Walter Groupius, czyli Bauhaus

Kto z nas kiedykolwiek nie słyszał o szkole interdyscyplinarnej Bauhaus? Założona w 1919 roku była swoistą odpowiedzią Waltera Gropiusa – jej założyciela na ówczesną ,,brzydotę miast”. Łączyła sztukę użytkowa, rzemiosło i architekturę, kształcąc (przez kilkanaście lat) około 500 architektów.

Aby ją ukończyć, nie wystarczyła tylko teoria, ale wiedza praktyczna. Kursanci na ostatnim roku zdawali egzaminy z obróbki drewna, czy rzeźby.W ten sposób stawali się kreatorami miast, wyznaczając nowy ich kierunek, znosząc podziały między architektem, artystą a rzemieślnikiem. Budynki Groupiusa to przykład funkcjonalności i prostoty. Szkło pełniło ważną rolę w projektowaniu. Choć uznawał ,,wtopienie się” budynków w ulice miast bardziej niż eksponowanie szklanych fasad, spopularyzował użycie szkła w miastach.

Minimalizm według Ludwiga Miesa Van De Rohe

Niemiecki architekt zaczynał od pracy kamieniarza i murarza, poznając dogłębnie sztukę budowania domów. Podobnie jak Corbusier, nie ukończył żadnej szkoły architektoniczej. Na początku XX wieku pracował w biurze słynnego Petera Behrensa, u którego nauczył się projektowania. Chciał podkreślić strukturę budynku, stosując czyste formy. Wierzył, że domy jednorodzinne powinny być tłem dla mieszkających w nich ludzi. Był propagatorem minimalizmu i użycia wielkich szkieł. Jednym z naszych ulubionych budynków (i najbardziej docenianym!) jest pawilon w Barcelonie z 1929 roku. Czysta i harmonijna bryła z użyciem szkła, w którym odbija się pobliski basen.

Pawilon Barceloński. Projekt -Ludwig Mies van der Rohe.
Foto źródło: https://www.f5.pl/design/10-budynkow-z-ostatnich-100-lat-ktore-na-zawsze-zmienily-swiat-architektury

Philip Johnson – szklany dom

Amerykański architekt, (choć notabene, karierę architektoniczną rozpoczął dość późno. Był dyrektorem muzeum, dziennikarzem, krytykiem), który współpracował z Mies van der Rohe przy projektowaniu wieżowca w Nowym Jorku (1958r). Ukuł termin ,,Międzynarodowa Szkoła architektury” na potrzeby Muzeum Sztuki Nowoczesnej, w której wystawiał prace M. van der Rohe oraz Le Corbusiera.

W trakcie studiów, w New Canaan w 1949 roku na potrzeby stworzenia swojej pracy licencjackiej, zaprojektował swoją prywatną rezydencję – Glass House (1949), która została okrzyknięta jedną z najpiękniejszych, ale również najmniej funkcjonalnych domów. W 1979 roku jako pierwszy architekt zdobył nagrodę Pritzkera (Pritzker Architecture Prize)

Szklany dom. Foto źródło: https://www.f5.pl/design/10-budynkow-z-ostatnich-100-lat-ktore-na-zawsze-zmienily-swiat-architektury

Alvara Aalto

Architekt i urbanista skandynawski. Cechami rozpoznawalnymi jego architektury są między innymi: budynki harmonijnie zespolone z krajobrazem (wtopione w naturę), wykorzystanie naturalnych materiałów (takich jak drewno), ale również emocjonalne podejście do architektury, czy minimalizm. Alvaro śmiało poszukiwał własnego miejsca w architekturze, łacząc naturalne materiały i tradycję. Doceniał naturę i jej rolę w osobistym życiu człowieka. Fiński architekt uważał, że projekty powinny czerpać z natury, a sam kontakt ze środowiskiem powinien być nadrzędny kluczem projektowania.

Alvara znany był również z projektowania przedmiotów użytkowych: lamp czy mebli.

Lubimy wracać do historii pionierów architektury, którzy wyznaczali nowe kierunki rozwoju i projektowania z poszanowaniem środowiska. Nadal inspirujemy się architektami i tym, co nas otacza, aby doskonalić nasz nowoczesny i opatentowany system TotalGlass.